Temat: „Co nas nie zabije…”, czyli gdzie szukać wzmocnienia? Kobiety kochane, pogadajmy o naszym wypompowaniu pandemicznymi ograniczeniami. O tym, jak radzimy sobie z poczuciem bezsilności. Wygadajmy się, wymieńmy doświadczeniami. Zbierzmy siły.
Temat: „Mam dość”, czyli gdzie odpuszczać, żeby się nie zajechać. Czy czujesz się zdrenowana z energii? Jakby codzienne zmaganie się z utrudnieniami, z niemożliwością zaplanowania czegokolwiek na termin dłuższy niż najnowsze ograniczenia pandemiczne, wysysało z Ciebie resztki sił?
Chcę spotkać się z Tobą w kobiecym, rozumiejącym te problemy gronie. Pokażę Ci schemat, dzięki któremu sama wytropisz wszystkie etapy, które spowodowały powstanie Twoich nawyków. Tych, których tak nie lubisz. A potem, wykorzystując tę wiedzę oraz doświadczenia innych kobiet, zaplanujesz sobie zmianę. Zmianę na wiosnę. Zmianę na Nowe.
Zacznijmy od spotkania z nią. Dziewczynka schowała się gdzieś w Tobie, dorosłej kobiecie, i czasem niełatwo ją znaleźć. Ale czy trzeba jej w ogóle szukać?
Język to zwodnicza sprawa. Mamy w głowie to, co chcemy powiedzieć. Wypowiadamy to. Druga strona to słyszy uszami. A potem odtwarza sobie w głowie. To oznacza, że po drodze mniej więcej 4 razy może dojść do błędnej interpretacji, niezamierzonej pomyłki. To co, w takim razie nic nie mówić?!
Nie mogę dać Ci więcej wolności na zewnątrz, choć wiem, jak doskwierają Ci pandemiczne ograniczenia. Ale możemy razem spróbować odkryć w sobie, wewnątrz, więcej przestrzeni, w której poczujesz się bardziej sobą. Pełniej. Poczujesz więcej.
… zaczęła jedna z moich przyjaciółek i choć całość zabrzmiała korporacyjnie, to jestem przekonana o brutalnej życiowej prawdzie, jaka tkwi w tym zdaniu. I lepiej się z nią zmierzyć niż upierać przy swoim kłamstewku.
Zada je Twoja córka tak samo, jak ja je zadawałam. I jeśli jesteś mamą, to pytanie nie jest skierowane do Ciebie.
O kobiecie, której nie podobał się sukces, bo był zbyt „męski”.
„Za dobre się nie chwali”- tak lata temu ktoś wykładał mojemu Tacie. Dobre po prostu ma być dobre. Bo jest dobre. Przecież to jakby przyznać medal kotu na wystawie kotów tylko za to, że ma długi ogon, wąsy i miauczy. Tyle, że ja nie jestem kotem. I chcę medal.