Dziecko w emocjach opowiada, jak niesprawiedliwie obszedł się z nim nauczyciel. Jedni rodzice nawykowo nie wierzą swojemu „łobuzowi”. Inni natychmiast interweniują. A co robi rodzic w równowadze? „Drodzy rodzice, nie wierzcie we wszystko, co dzieci opowiadają o szkole. My zaś ...

Nie mam pojęcia, jakim cudem my, dorośli ludzie, zdecydowaliśmy się na bycie rodzicami. Razem. Przecież to jest jakiś absurd.

Brzmi absurdalnie? A jednak da się! Niekiedy działa prawie od razu, bywa, że potrzeba czasu. Ale jest to absolutnie w zasięgu Twojej ręki!

Nie bijesz dziecka, więc temat Cię nie dotyczy? Mam złą wiadomość- każdy z nas bywa agresorem. Pytanie, czy od dziś przestajesz.

Czekam na czasy, kiedy już tylko szkolnictwo i nauczyciele będą winni skostniałemu systemowi edukacji. Jak na razie, odpowiedzialność ponosi jeszcze jedna, zainteresowana (?) strona.